برای آنکه درباره ی حقیقت چیزی بنویسی باید در تنهایی مطلق سیر کنی . برای تنها بودن باید عاشق باشی . عاشق جز به عشق به هیچ چیز وفادار نیست . او هیچ تعلقی ندارد و پای بند هیچ جایی نیست . عاشق سرگردان غریب عشق خود است . او کولی وار به دنبال عشق روان است و هیچ چیز دردناک تر از آن نیست که بخواهی چیزی را به کسی توضیح بدهی که هرگز بویی از آن نبرده است .
کریستین بوبن
سلام . ببخشید این دفعه خیلی دیر شد ...
دیگر نمان ستاره ی نازم ٬ نمان ٬ برو
از سرنوشتِ این غزلِ نیمه جان برو
دارم به انتهای خودم می رسم ٬ ببین ...
ـ از من به تو نصیحت ـ از این آسمان برو
پاسوز بی کسی و غریبی من نشو
دیگر بس است غصه و غم ٬ شادمان برو
اصلاْ که گفته است نباشی نمی شود
من هم درست مثل توام ٬ پس نمان ٬ برو
در شأنِ تو نبود که یارت شبیه من
جان بکند برای کمی آب و نان ٬ برو
حتی نَیا ٬ نَیا که خداحافظی کنی
یک نیمه شب ٬ بدونِ خبر ٬ ناگهان برو
اسم مرا به خاطره هایت گره بزن
از شام تار من ٬ به شب دیگران برو
حق داشتی که دل بکنی از من و دلم
حق داشتی که دل بکنی بی گمان ... برو
« فعلاْ یا علی »
در سرزمین سینه ی من